GRC-MS (Galileo Reference Centre with Member States) to projekt polegający na kontrolowaniu jakości i kompletności obserwacji europejskiego systemu nawigacyjnego Galileo. Jest on programem wieloletnim, realizowanym w rocznych grantach przyznawanych przez EUSPA (European Union Agency for the Space Programme), co umożliwiało dopasowanie wymagań do zmieniających się warunków i rozwoju systemu Galileo. Projekt był w swym założeniu wsparciem dla zorganizowanego przez EUSPA GRC (Galileo Reference Centre), powstałego na podstawie regulacji Unii Europejskiej dotyczących systemów GNSS (Global Navigation Satellite Systems). Celem projektu GRC-MS było monitorowanie systemu Galileo przez instytuty badawcze z krajów należących do Unii Europejskiej, niezależnie od administracji systemu.

CBK PAN brało udział w projekcie od jesieni 2018 roku i uczestniczyło w czterech pakietach dotyczących analizy systemu Galileo. Pierwsze zadanie obejmowało prace dotyczące dostarczania danych pomiarowych ze stacji CBKA, zlokalizowanej na dachu budynku CBK PAN w Warszawie. Odbiornik Trimble NetR9 zbierał dane z interwałem 30 s; dobowe zbiory RINEX przesyłano na serwer przygotowany przez BKG (Bundesamt für Kartographie und Geodäsie), którego zadaniem było przygotowanie i prowadzenie serwisu zbierania danych, obliczonych produktów i raportów. Drugie z zadań polegało na utworzeniu asymilacyjnego modelu jonosfery dla obszaru Europy. Model H2PT postał w oparciu o dane obserwacyjne GNSS oraz dane pochodzące z jonsond. Dostarcza on następujące parametry dla przyjętych węzłów siatki geograficznej (5° × 5°), w rozdzielczości czasowej równej 15 minut: wysokość pojedynczej warstwy jonosfery oraz wartość TEC (Total Electron Content). Kolejne zadanie obejmowało prace dotyczące monitoringu kluczowych wskaźników wydajności systemu Galileo – KPI (Key Performance Indicators). CBK PAN zajmowało się wyznaczaniem następujących wskaźników:

• parametr SISE (Signal in Space Error) dla częstotliwości E1, E5a, E5b oraz kombinacji E1E5a, E1E5b;
• dostępność OS DF (Open Service Dual Frequency), czyli co najmniej jednej dwuczęstotliwościowej kombinacji (E1E5a, E1E5b) dla całego obszaru działania systemu;
• dostępność PDOP (Position Dilution of Precision) poniżej 6 dla całego obszaru działania systemu;
• dokładność wyznaczania pozycji poziomej i pionowej dla wybranych 14 stacji permanentnych GNSS, przy użyciu metody SPP (Single Point Positioning):
  • dla częstotliwości E1 z wykorzystaniem modelu jonosfery NeQuick-G,
  • dla kombinacji liniowych częstotliwości E1E5a i E1E5b – iono-free, usuwających główny wyraz wpływu jonosfery;
• dokładność wyznaczania prędkości 3D dla wybranych stacji permanentnych GNSS (na podstawie przesunięcia Dopplera, dla częstotliwości E1 oraz kombinacji E1E5a i E1E5b).

Parametry te wyznaczano na każdy dzień oraz miesiąc trwania projektu, wyniki przesyłano na serwer projektu jako zestawienia miesięczne.

W ramach ostatniego z zadań porównywano model NeQuick-G nadawany w depeszy nawigacyjnej przez satelity Galileo z profilem otrzymywanym z sondowania pionowego jonosfery przez jonosondę w Warszawie, a także z modelem H2PT wyznaczanym dla obszaru Europy.

Ponadto, po zakończeniu każdego kwartału, przygotowywano raporty zawierające kwartalne statystyki wyznaczanych map, parametrów i porównań oraz opisy przypadków szczególnych wykrytych w trakcie dobowych i miesięcznych obliczeń i analiz.

Dodatkowo, na zlecenie EUSPA przeprowadzono szczegółowe analizy dotyczące efektu wielodrożności sygnału dla stacji zlokalizowanej w CBK, a także braku stabilności pozycjonowania stacji KOUG (Kourou, Gujana Francuska) na częstotliwości E1. Sprawdzono również, czy zróżnicowane błędy HPE (horizontal position errors) i VPE (horizontal position errors) wszystkich przedmiotowych stacji związane są z modelem NeQuick-G.